Ken je dat gevoel? Dat je ergens bent – op school, op je werk, bij vrienden, op een verjaardag of gewoon in de supermarkt – en je merkt ineens: dit ben ik niet echt. Je lacht, maakt een praatje, doet je best mee te draaien, maar vanbinnen voelt het anders.
Ik herken het, ik betrap mezelf er ook regelmatig op. Neem de klassieke vraag: “𝐻𝑜𝑒 𝑔𝑎𝑎𝑡 ℎ𝑒𝑡?” Bijna automatisch rolt eruit: “𝐽𝑎 𝑔𝑜𝑒𝑑 ℎ𝑜𝑜𝑟.” Misschien gevolgd door iets als: “𝐷𝑟𝑢𝑘, 𝑚𝑎𝑎𝑟 𝑗𝑎, 𝑤𝑖𝑒 𝑛𝑖𝑒𝑡?” En ondertussen schreeuwt er van alles vanbinnen.
En dan zit je alleen in de auto, en zing je keihard mee met een nummer. Of je moppert op alles en iedereen en merkt: ℎ𝑒́, 𝑖𝑘 𝑙𝑎𝑎𝑡 𝑒𝑖𝑛𝑑𝑒𝑙𝑖𝑗𝑘 𝑒𝑣𝑒𝑛 𝑙𝑜𝑠. Geen publiek. Geen rol. Alleen jij. Dán ben je echt even jezelf. Herkenbaar?
𝑾𝒂𝒂𝒓𝒐𝒎 𝒘𝒆 𝒅𝒂𝒕 𝒅𝒐𝒆𝒏
We dragen allemaal maskers. Soms heel bewust, soms zonder dat we het zelf doorhebben. Gewoon doorgaan, niet zwak lijken, geen last zijn. Jongeren doen het om te overleven in een wereld vol verwachtingen. Volwassenen doen het om te beschermen – zichzelf, hun kinderen, hun kwetsbaarheid.
𝑾𝒂𝒕 𝒎𝒂𝒔𝒌𝒆𝒓𝒔 𝒅𝒐𝒆𝒏
Ze beschermen je, ja. Maar ze creëren ook afstand.
Want als jij jezelf niet laat zien, hoe kan iemand dan écht contact maken met jou?
Hoe kan iemand je begrijpen, helpen, troosten of simpelweg naast je staan?
En hoe vermoeiend is het eigenlijk, om constant te balanceren tussen wat je voelt en wat je laat zien?
𝑯𝒐𝒆 𝒛𝒆𝒕 𝒋𝒆 𝒆𝒆𝒏 𝒎𝒂𝒔𝒌𝒆𝒓 𝒂𝒇?
Het is heel kwetsbaar. Dus begin klein, in een veilige omgeving.
Als iemand vraagt hoe het gaat, zeg dan: “Niet zo lekker eigenlijk.” Je hoeft dan niet meteen alles te delen, maar alleen dit kan al lucht geven.
Schrijf op wat je voelt. Niet voor Instagram, maar voor jezelf. Zo ‘zeg’ je het toch tegen ‘iemand’ en zal het niet in je systeem opgeslagen worden.
𝑲𝒘𝒆𝒕𝒔𝒃𝒂𝒂𝒓𝒉𝒆𝒊𝒅 𝒊𝒔 𝒌𝒓𝒂𝒄𝒉𝒕
Het voelt misschien eng, maar juist in die kwetsbaarheid ligt verbinding. Je laat jezelf zien – 𝑛𝑖𝑒𝑡 𝑝𝑒𝑟𝑓𝑒𝑐𝑡, 𝑚𝑎𝑎𝑟 𝑒𝑐ℎ𝑡. En precies dat is wat we allemaal zoeken: echtheid. Iemand die ons ziet zoals we zijn, en die zegt: “𝐼𝑘 𝑠𝑛𝑎𝑝 ℎ𝑒𝑡. 𝐽𝑒 𝑏𝑒𝑛𝑡 𝑜𝑘𝑒́.” 💛
Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Niet altijd vrolijk, slim, grappig of in controle. Je mag moe zijn, gefrustreerd, onzeker. Dat maakt je niet zwak. Dat maakt je mens.
𝑫𝒖𝒔…
Draag je masker als je het nodig hebt. Maar weet ook dat je het soms best even af mag zetten. Of op z’n minst optillen, zodat er een glimp van jouw ware ik zichtbaar wordt. Want geloof me: die échte jij is precies goed zoals die is. En veel te mooi om te verstoppen. ✨