* Geslaagd? Of gewoon goed zoals je bent? *

Vorige week was het weer zover: de examenuitslagen. De vlaggen wapperen met boekentassen eraan, feest in de huizen en tuinen en overal verschijnen trotse berichten op sociale media: “𝐆𝐞𝐬𝐥𝐚𝐚𝐠𝐝!” 🎉

We vieren de prestaties van leerlingen die hun diploma hebben gehaald – en terecht! Ze hebben hard gewerkt, obstakels overwonnen, en een mijlpaal bereikt. Maar terwijl we juichen voor de ‘geslaagden’, is het goed om even stil te staan bij de woorden die we gebruiken. Want wat betekent het eigenlijk om ‘geslaagd’ te zijn?

Het woord suggereert een soort grens. Een scheidslijn tussen ‘𝑔𝑒𝑙𝑢𝑘𝑡’ en ‘𝑛𝑖𝑒𝑡 𝑔𝑒𝑙𝑢𝑘𝑡’. Tussen ‘je doet ertoe’ en ‘nog even niet’. En onbedoeld kan die taal méér zeggen dan we denken.

𝑩𝒆𝒏 𝒋𝒆 𝒗𝒐́𝒐́𝒓 𝒉𝒆𝒕 𝒅𝒊𝒑𝒍𝒐𝒎𝒂 𝒅𝒂𝒏 ‘𝒏𝒊𝒆𝒕 𝒈𝒆𝒔𝒍𝒂𝒂𝒈𝒅’?
De term ‘geslaagd’ doet vermoeden dat je pas goed genoeg bent zodra je een papiertje op zak hebt. Nu mag je meedoen in de maatschappij. Is een leerling die zakt voor zijn examen ineens minder waard? Of een kind dat vanwege mentale of fysieke gezondheid thuiszit, niet past binnen het onderwijssysteem – is die dan ‘niet geslaagd’? Wat geven we deze kinderen mee als we succes zo smal definiëren? Welke boodschap horen zij?

Veel jongeren worstelen met prestatiedruk, vergelijken zichzelf voortdurend met anderen en zoeken naar bevestiging dat ze goed zijn zoals ze zijn. Als onze maatschappij vooral draait om toetsen, cijfers en diploma’s, dan bevestigen we – soms onbewust – dat je pas meetelt als je aan een bepaalde maatstaf voldoet. 🫣

𝑾𝒂𝒕 𝒂𝒍𝒔 𝒘𝒆 𝒐𝒐𝒌 𝒗𝒊𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒘𝒊𝒆 𝒊𝒆𝒎𝒂𝒏𝒅 𝒊𝒔?
Misschien is het tijd om ons taalgebruik te verbreden. Natuurlijk mogen we trots zijn op behaalde diploma’s – dat zijn topprestaties. Maar kunnen we óók trots zijn op kinderen die eerlijk durven te zeggen dat het niet gaat? Die zichzelf opnieuw moeten uitvinden buiten de gebaande paden? Op jongeren die vastlopen in een systeem dat soms te krap is voor hun unieke vorm? ✨

Want geslaagd zijn betekent veel meer dan een vinkje op een lijst. Het betekent dat je groeit, leert, valt en weer opstaat. Dat je jouw weg zoekt – soms dwars door het struikgewas in plaats van over het asfalt.

𝑬𝒆𝒏 𝒏𝒊𝒆𝒖𝒘𝒆 𝒗𝒍𝒂𝒈𝒈𝒆𝒏𝒕𝒓𝒂𝒅𝒊𝒕𝒊𝒆, 𝒎𝒊𝒔𝒔𝒄𝒉𝒊𝒆𝒏?
Dus ja, hang die vlag uit. Vier het harde werk van wie is afgestudeerd. Maar denk ook even aan de stille strijders – de dromers, de zoekers, de thuiszitters, de drop-outs, de jongeren die geen diploma hebben maar wél lef, veerkracht en een enorm hart.

Misschien mogen we hen óók een traditie geven. Geen boekentas, maar een groot hart aan de vlag. “𝑰𝒌 𝒃𝒆𝒏 𝒆𝒓 𝒆𝒏 𝒊𝒌 𝒅𝒐𝒆 𝒆𝒓𝒕𝒐𝒆.” 💛